Η μαύρη αγρία γάτα με τα μαύρα πόδια (Felis nigripes), επίσης γνωστή ως μαύρη γάτα με τα μαύρα πόδια, είναι μια μικρή φυλή αιλουροειδούς που είναι εγγενής στη νότια Αφρική. Αυτή η γάτα είναι μία από τις μικρότερες φυλές άγριων γατών και έχει μερικά χαρακτηριστικά και εντυπωσιακά χαρακτηριστικά:
+ Ο ζωολογικός κήπος δημοσιεύει χαριτωμένο βίντεο με τις ‘πιο θανατηφόρες γάτες στον κόσμο’
+ Ελέγξτε τις 10 φυλές σκύλων που είναι ιδανικές για ντροπαλούς ιδιοκτήτες
Εμφάνιση: Όπως υποδηλώνει το όνομά της, αυτή η φυλή έχει μαύρες πατούσες. Το σώμα της είναι καλυμμένο με κοντή τρίχα με μοτίβα λεκέδων, που ποικίλλουν από μικρά σημάδια έως μεγάλες ροζέτες.
Μέγεθος: Είναι μικρή, με μέσο βάρος που κυμαίνεται από 1,5 έως 3 κιλά για τους ενήλικους. Το σώμα της είναι αδύνατο, και το κεφάλι της είναι αναλογικά μεγαλύτερο από το σώμα.
Συνήθειες: Η μαύρη αγρία γάτα με τα μαύρα πόδια είναι κυρίως νυκτόβια, πράγμα που σημαίνει ότι είναι πιο ενεργή κατά τη διάρκεια της νύχτας. Είναι ανώνυμα και έχουν καθορισμένο έδαφος που σημειώνουν με ούρα και κόπρο.
Διατροφή: Είναι καρνιβόρες και εξαιρετικοί κυνηγοί. Η διατροφή τους αποτελείται κυρίως από τρωκτικά, πουλιά και έντομα.
Αναπαραγωγή: Συνήθως γεννούν μία ή δύο απογόνους τη φορά. Η περίοδος κύησης διαρκεί περίπου δύο μήνες.
Βιότοπος: Προτιμούν βιότοπους παρόμοιους με τη σαβάνα, ημιξηρές περιοχές και αποφεύγουν πυκνά δασικά περιβάλλοντα. Συνήθως βρίσκονται σε μέρη με χαμηλή βλάστηση.
Διατήρηση: Η μαύρη αγρία γάτα με τα μαύρα πόδια κατατάσσεται ως “Ευάλωτη” από τη Διεθνή Ένωση για τη Διατήρηση της Φύσης (IUCN). Οι κύριες απειλές για την επιβίωσή της περιλαμβάνουν την απώλεια βιότοπου λόγω αλλαγών στη χρήση της γης για γεωργία, το κυνήγι και τις ασθένειες που μεταδίδονται από τις οικιακές γάτες.
Συμπεριφορά: Παρά την ευαίσθητη εμφάνισή τους, είναι γνωστοί για το θάρρος τους και μπορούν να υπερασπιστούν ακόμα και από μεγαλύτερα ζώα εάν νιώθουν απειλημένοι.
Η διατήρηση της μαύρης αγρίας γάτας με τα μαύρα πόδια είναι ζωτική για τη διατήρηση της βιοποικιλότητας των αφρικανικών οικοσυστημάτων. Η ευαισθητοποίηση σχετικά με αυτό το είδος και οι συνεχείς προσπάθειες διατήρησης είναι απαραίτητες για τη διασφάλιση της επιβίωσής τους στο μέλλον.
